Pay 2 Win

Pay 2 win na tle monet

Pay 2 Win w Rynku gier na smartfony

W tym artykule postaram się dobrze wyjaśnić na czym polega Pay 2 Win oraz jakie niesie za sobą zagrożenia. Podpowiem również jak się uchronić przed naciąganiem i sztuczkami psychologicznymi stosowanymi przez producentów maksymalizujących zyski kosztem graczy. Zanim jednak przejdę do konkretów, pragnę kilka słów pośwęcić na ogólne wyjaśnienia dotyczące samego rynku gier i marketingu w grach na urządzenia przenośne.

Modele zarobkowe w grach

Rynek gier (aplikacji rozrywkowych) na smartfony bardzo poważnie urusł w ostatnich latach. Grają wszyscy. Dzieci z rodzicami, przyjaciele, nieznajomi z dwóch krańców ziemii (przy założeniu że ziemia jest płaska:D). Model zarobkowy oparty na mikropłatnościach w grze stał się bardzo dochodowym i wielu producentów wybiera właśnie taki model ekonomiczny. Często zamiast tego opartego na reklamach w aplikacji. Jak sama nazwa wskazuje, Pay 2(to) Win oznacza że trzeba „Zapłacić żeby wygrać”.

Na początek modele zarobkowe. Zanim przejdę do p2w, powinniście mieć świadomość tego jak zarabia się na grach.

Wyróżniamy trzy podstawowe modele zarobkowe związane z grami:

  1. Zakup aplikacji
  2. Serwowanie płatnych reklam w aplikacji poprzez połączenie z dostępnymi platformami reklamowymi np. Google Ad Sense
  3. Mikropłatności w grze

Zakup Aplikacji

W tym modelu głównym przychodem jest opłata za instalację gry. Opłata często jest dość wysoka, tak jak ma to miejsce przy dużych produkcjach na inne platformy gamingowe. Po zakupie gry jesteśmy najczęściej uwolnieni od niepokojących reklam, a developer wydaje kolejne dodatki do gry często również płatne zwane DLC, czyli downloadable content.

Reklamy w grach

Developer zarabia na serwowaniu płatnych reklam za oglądanie których otrzymujemy dodatkowe możliwości w grze, np ulepszenie przedmiotu, więcej życia itp. Zasadniczo każdy element w grze można podłączyć do tego modelu, więc możliwości są nieograniczone. Niestety nieuczciwi developerzy często proponują wygraną pieniężną w zamian za oglądanie reklam co opisałem dokładniej w poście : Jak zarabiać pieniądze grając w gry na smartfonie.

Mikropłatności w grze

To jest jeden z najbardziej rozwijanych modeli i przyniósł on fortunę niejednemu developerowi. W połączeniu z modelem reklamy w grach działa doskonale – developer proponuje pozorny wybór – albo kupisz przedmiot za gotówkę, za pośrednictwem mikropłatności albo obejrzysz reklamę aby otrzymać ten sam lub nieco gorszy. Tak czy inaczej pieniądze trafiają do kieszeni deva.

Oprócz samego zarabiania, gry często posiadają inne cele marketingowe o których również powinniście wiedzieć. Warto mieć świadomość w jaki sposób treść zawarta w grze wpływa na nas oraz w jaki sposób wpływamy na otoczenie gry.

Cele Marketingowe w Grach na Smartfony

Niektóre aplikacje pomimo szerokiej możliwości zakupów wewnątrz mają zgoła inny cel marketingowy, a zysk jest wartością dodaną. Niektóre koncerny produkują gry na licencji które zwiększają świadomość marki i zapraszają do zabawy nie tylko grą ale innymi produktami – zabawkami, filmami, gadżetami. Ogromne rozbudowane masywne aplikacje doczekały się również fandome’ów (zamkniętych środowisk fanów) gdzie gracze napędzają rynek. Zachęcają się w zajemnie do realizowania płatności, produkują materiały dla innych graczy, dzielą się doświadczeniami i pomagają sobie wzajemnie, co bardzo pozytywnie wpływa na markę i grę samą w sobie.

Podstawowymi celami marketingowymi w grach, jakie można wyróżnić, są:

  1. Zwiększenie zasięgu aplikacji
  2. Instalacja Aplikacji
  3. Zaangażowanie w aplikację
  4. Zakupy w aplikacji

Zwiększenie zasięgu aplikacji

Odbywa się to zazwyczaj poprzez płatne promocje w sieci reklamowej Google lub innej. Celem jest informowanie użytkowników o grze która pokrywa się z ich zainteresowaniami i oczekiwaniami w stosunku do niej. Przykładowo – gdy zainstalujemy jedną grę z danej kategorii, natychmiast jesteśmy przypisywani do tej kategorii. Stajemy się członkiem grupy docelowej reklam. Wtedy łatwo kierować reklamę na tę grupę odbiorców albo podpowiadać użytkownikom co mogą jeszcze zainstalować, zbliżonego do ich zainteresowań. Warto wiedzieć że Sklep Play jest jednym z mediów reklamowych należących do Google.

Instalacja Aplikacji

Celem jest stricte instalacja innej gry lub apki, reklama zazwyczaj pojawia się w grze zarówno w wiadomościach w skrzynce gry, jak i reklamach w przerywnikach

Należy tutaj również wspomnieć o systemach partnerskich między developerami gier, lub w grach należących do tego samego developera. Systemy te polegają zachęcaniu np. za pośrednictwem reklam lub zewnętrznej aplikacji, do instalacji produktów należących do programu partnerskiego, w zamian za dodatkowe korzyści w grze. Jest to jeden z celów marketingowych zwiększających zarówno ilość instalacji jak i zaangażowanie w inne gry połączone z programem.

Zaangażowanie w Aplikację

Tutaj wykorzystuje się słabość użykowników. Zaangażowanie w aplikację można porównać do zwiększającego się uzależnienia. Im dłużej gram, tym większe mam korzyści, im większe mam korzyści tym więcej mogę wydać na grę. Im więcej wydaję, tym mam większe korzyści i koło się zamyka. Przykładowo – za osiągnięcie 20 poziomu jest fajna nagroda. Za zalogowanie się jutro też jest nagroda. Z pozoru niewinne nagrody za zaangażowanie przemieniają się w potwora która toczy zarówno naszą psychikę jak i portfel.

Uczestnicy rynku gier czyli Klienci

Na rynku gier video znajduje się w tej chwili bardzo dużo użytkowników smartfonów. Zachęcani barwnymi reklamami, personalizowanymi do ich zainteresowań, są bardziej skłonni ich do pobrania aplikacji, a samo pobranie już zwiększa zaangażowanie i powoduje chęć uruchomienia, zagrania i następnie wygrania. Jednym z dodatkowych elementów który jest bardzo atrakcyjny dla graczy, jest aspekt społeczny gry.

Aby umozliwić swobodną komunikację między graczami tworzone są czaty w grach, kanały na platformach do komunikacji między graczami takich jak teamspeak (komunikacja głosowa), a w social media (Discord, Facebook) tworzone są profile zrzeszające grupy zainteresowań. Będąc uczestnikiem społeczności, oprócz zaspokajania układu nagrody, zaspokajamy również potrzebę przynależności społecznej. Gry zawierające element społeczny wygrywają z innymi właśnie ze względu na zaspokajanie potrzeb wyższego rzędu, patrz – Piramida Maslowa.

Z uwagi na ilość czasu poświęcanego grom, wyróżniamy następujące grupy graczy:

  1. F2P – Free To Play, czyli gracze którzy mogą swobodnie grać wiele godzin w ciągu dnia, nieograniczeni obowiązkami. Są to nałogowi gracze, margines społeczny ale i niepełnosprawni oraz najbogatsi, którzy nie muszą nic robić, a granie jest jedną z ich ulubionych rozrywek. Są to również osoby zarabiające na gamingu, publikujące materiały i filmy o grach, w celach zarobkowych.
  2. CP – Casual players – wydają sporo na gry, ponieważ nie mają czasu na dłuższe posiedzenia. Głównie pracownicy fizyczni i korporacyjni, pragnący w szybki sposób zaspokoić potrzebę wygranej.
  3. P2W – Pay to Win – najczęście gracze komercyjni na zlecenie lub z inicjatywy własnej, tworzący materiały informacyjne do gier. Płacą za grę dlatego ponieważ jako pierwsi chcą zaprezentować wszystkie aspekty gry, w tym te płatne. Zależy im na szybkim osiąganiu celów w grze i prezentowaniu ich poprzez materiały tekstowe czy video, na popularnej platformie You Tube.

Pułapki w Pay 2 Win

Gdy dokonujemy mikrozakupów w aplikacji, zasilamy budżet producenta. Dzięki temu stać go na utrzymanie zespołów deweloperskich oraz na wysokie premie dla kadry zarządzającej, za znakomicie przemyślany system zarobkowy. Taki system posiada kilka cech znamionowych które stanowią pułapkę dla gracza i w łatwy sposób mogą pozbawić go wypłaty i nie tylko:

  1. Wykonywanie zadań w grze jest czasochłonne i niezmiernie trudne nawet gdy zakupimy określone dodatki
  2. Osiąganie kolejnych poziomów rozwoju wymaga zakupu dodatków za trudnodostępną walutę lub za tradycyjne pieniądze
  3. Brak możliwości wykonania zadania bez zakupu, gdzie jesteśmy zmuszeni do zapłaty jeśli chcemy grać.
  4. Kamień milowy w grze, którego osiągnięcie jest niezmiernie trudne bez ponoszenia kosztów – zazwyczaj widoczny po osiągnięciu pewnego zaangażowania w grę.
  5. Gra posiada premie za kolejne zakupy
  6. UX jest zaprojektowany w taki sposób aby gracz omyłkowo dokonywał zakupu. Przykładowo, pod przyciskiem „zamknij”, na innej karcie jest przycisk „kup”, a kilkanie zamknij powoduje ostatecznie potwierdzenie zakupu. UX zaprojektowany w taki sposób szczególnie dotyka najmłodszych odbiorców.
  7. Wygranie grupy graczy z klanu lub gildii uzależniona jest od zakupu określonego przedmiotu.
  8. Gra nosi znamiona gry hazardowej – to znaczy że nie kupujesz przedmiotu, tylko szansę na jego wylosowanie.

Zabawa zaczyna się gdy nowo wydana gra jest nieszczelna i ma sporo błędów. Sprytni gracze wykorzystują nieprawidłowości w funkcjonowaniu aplikacji aby uzyskiwać przewagę nad innymi graczami, bez ponoszenia kosztów finansowych.

Celem developerów jest wtedy zdiagnozowanie nieszczelności. Robią to zazwyczaj śledząc materiały wydane przez gracza który znalazł nieprowidłowości lub diagnozując zgłoszenia graczy do działu technicznego.

Na zakończenie chciałbym dodać, że nie tylko developerzy stosują sztuczki aby zarobić. Gracze bywają uparci i wykorzystują narzędzia do obchodzenia procedur płatniczych, stosując specjalne nakładki czy hacki. Jeśli taka osoba zostanie wykryta, developerzy za wszelką cenę będą starać się uniemożliwić granie tej osobie.

Jeśli podobała ci się moja charakterystyka rynku gier, modelu zarobkowego i marketingowego w grach, koniecznie napisz komentarz.

Pay 2 Win to czasem nie tylko zabawa ale i ciężka praca:)

Warto sprawdzić również wpis -> Gry jako lekarstwo na problemy z zasypianiem

Rate this post

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *